Dünya döndükçe az, döndükçe beyaz

Uyandım ve azalan sulara buladım aklımı

Ey doğusu bir avuç insanın, ey avucumda büyüyen şefkat

Bu uzun rüyayı kim ki taşlardan oyup yerleştirdiyse içime

Bir kuzgun salınsın ve dağılsın ince bileğinde bir haber

Ölmeye yatıyorum n’olur gel

Kan çektim yüzüme biraz