11. yüzyılın sonlarında başlayan Haçlı seferleri, Müslümanların zorlu bir sürece girmelerine sebep olmuştur. Bu sırada kendi içlerinde çekişen İslâm devletleri, Haçlıların bu teşebbüslerine mani olamamış ve neticede Müslüman topraklarında Haçlı devletleri kurulmuştur. Bundan kısa bir süre sonraysa kendilerini Haçlılara karşı savaşmaya adayan Zengî Devleti ortaya çıkmıştır. Haçlılara yönelik büyük bir mücadele veren bu devlete en önemli desteği Necmeddin Eyyûb ile Esedüddîn Şîrkûh kardeşler vermiştir. Zengîlerin ilk dönemlerinden itibaren onlara hizmet eden bu kardeşler, İmâdüddin Zengî zamanında devlet içerisinde saygın bir hale gelmeye başlamıştır. Araştırmamıza konu olan Şîrkûh’un tarih sahnesine asıl çıkışı ise İmâdüddin Zengî’nin vefatından hemen sonra olmuştur. O, evvela Nureddin Zengî’nin Halep’e hâkim olmasını sağlamış, ilerleyen dönemlerde de Nureddin’in vekili ve en mühim komutanı haline gelmiştir. Şîrkûh, İkinci Haçlı Seferi esnasındaki muharebelerde, Dımaşk’ın ele geçirilmesinde, Nureddin’in otoritesini devam ettirmesinde, yeğeni Selahaddin’in yetişip gelişmesinde ve Mısır’ın zapt edilmesinde en önemli figür olarak karşımıza çıkmaktadır. Şîrkûh, yalnızca askeri deha ve yeteneğe sahip bir kumandan olmayıp bununla birlikte diplomatik ve idari kabiliyete de haizdir. Ayrıca Nureddin Zengî’nin verdiği iktâlar nedeniyle devlet içerisinde en çok toprağa sahip emir olmuştur. Bu kitap, tarihte görülen ender komutanlardan biri olan ve kalıcı izler bırakan fakat hakettiği ilgiyi göremeyen Esedüddîn Şîrkûh’un hayatını detaylı bir şekilde ele almaktadır.