İslam dünyasında İbn Hallikân olarak tanınan Ahmed b. Muhammed 608’de (1211) Erbil’de dünyaya geldi. İlim ile iştigal eden bir aileye mensup olması onu erken yaşta babasını kaybetmesine rağmen küçüklüğünden itibaren ilim öğrenmeye hevesli kıldı. İlk eğitimini Erbil’de babasının medresesinde aldıktan sonra, önce Musul’a daha sonra Halep ve Şam’a giderek dinî ilimlerde kendisini yetiştirdi. Ailesinin tanınması avantajını kullanarak birçok meclise girdi ve devlet adamlarıyla münasebetini sıkı tuttu. Moğol istilasıyla Suriye’deki durum kötüleşince hem daha iyi bir eğitim görmek hem de yeni hocalarla tanışmak için Mısır’a gitti. Mısır’da özellikle şair ve ediplerle karşılaştı ve onların meclislerine katılarak Arap şiirinin ve edebiyatının tüm inceliklerini öğrendi. Bulunduğu ilmî ortamlarda gördüklerini kayıt altına aldı ve geniş bir kütüphane oluşturarak Vefeyâtü’l-a’yân’ı yazmaya karar verdi. Mısır kadı nâibi olan İbn Hallikân, Memlük sultanı Kalavun tarafından Şam kâdılkudâtlığına atandı ve on sene görev yaptı. Kadılık görevinden azledilince Mısır’a dönüp müderrislik yaptı ve eserinin önemli bir kısmını da bu dönemde telif etti. Vefat ettiği 680 (1281) yılına kadar kaynakları araştırmaya ve eserini yazmaya devam etti.