Gaz lambası ışığında iğne deliğinden iplik geçirir gibi tüm duyu organlarımın işlevliği, ellerinin mavilerine takıldı. Aşk koydum adını. Mavi aşk. İçinde kendimi buldum, kendimi yani seni. Severim maviyi, mavinin ruhunu, toprak kokan tenini, yağmur içen gözlerini severim… ama maviden çok, seni severim…
Tut dalını zamanın, günün uysal kıyılarına yanaş bi tanem. Geçmişin bir önemi yok, gelecek henüz yazılmadı. Köhne bir duvar mevsimler, her an yıkılabilir, yollar ayrılabilir, dallar kırılabilir, sular çekilebilir… Her an her şey olabilir. Olmazlığın içinde seni bulmak ve seni bilmek ve seni yaşamak… Hayata geliş amacım sensin.  Başka ne amacı olsun ruhumun.
Zamana göre değil bize göre değişmeli akrep yelkovan. Kime ne?