Felsefe tarihinde Nicolaus Cusanus (1401-1464) Orta Çağ filozoflarının felsefi kavramları ile Rönesans felsefesinin yeni düşüncelerinin sentezini yapan 15. yüzyılın en özgün Alman filozofu olarak addedilmiştir. Cusanus genel olarak eserlerinde Tanrı, evren ve Mesih konularını ele alır. Ona göre bilmediğimizi ne kadar bilirsek o kadar bilgeliğe ulaşırız. İnsan Tanrı’nın ne olduğunu değil ne olmadığını bilebilir. Bu da doğal olarak Cusanus’u negatif teolojiye götürmüştür. Ancak Cusanus’un Hıristiyan bir filozof olduğu için negatif bir teolojiyi benimsemesi, bu dine uygun bir tutum değildir. Cusanus’ta pozitif veya negatif teolojide Tanrı hakkında konuşmak zorken, İsa’nın kendini ifşa etmesiyle bu mümkün hale gelmiştir. Bu yüzden Tanrı-insan ilişkisini Tanrı’nın Kelimesi İsa’da görmüştür. Çünkü İsa her iki doğayı kendinde birleştirmiştir. Cusanus, Hıristiyanlığın önemli kavramlarını felsefi zeminde sembolik bir dille izah yoluna gitmiştir. Bu çalışma Cusanus’un Sonsuz-sonlu ayrımı, zıtların birliği, öğrenilmiş cehalet gibi kavramları üzerinden meseleyi ele almaktadır.