Neruvenda, ne ki dünya? Kundak ile kefen arasına kurulan bir çadırdır, dünya…

Dünyadır, en şeffafı çadırların... Başındaki, kundaktır; sonundaki, kefen… Karşılıklı uçları arasındaki mesafedir, zaman… Hafıza-i zamanın mevcudiyetindeki her şeyi, mekânın kapsadığı her zerrreye yazdı ve zamanı sundu insana Yaradan…

Çadırın bir ucunda gözlerini açar, merhaba der zamana ve mekana… O merhaba ile başlar çadırdaki macerasına kimi köle, kimi efendi insan…

Sahi Neruvenda, kaç hizmetçin var senin?

Ya efendilerinin sayısını biliyor musun?

Neruvenda, dünyadaki her şey bir bilge için hazine-i hikmet midir gerçekten?

Neruvenda, zaman ile mekan nereden gelir ve nereye gider?

Zaman nerededir, sen neredesin Neruvenda?

Neruvenda, düne takılıp kalan Hz. İnsana ân ile tanışmak nasip olmayacak mı?

Bu günü es geçip yarının gelişine bel bağlayanlar için ölüm müdür, yarın?

Dünya neydi ki? Aşk neydi? Ya aşık? Ya maşuk?

Sordu Neruvenda, dinledi Neruvenda... Yazdı Neruvenda... Ama en çok da yaşadı Neruvenda...