"Devrisi yılın bir ilkbahar şsfağında tekrar geldiler. Sizleri kocalarınızın yanına götüreceğiz deyip kadın ve çocuklarıda topladılar, ikinci ve son kafile olarak. Feryatlar, figanlar arşa yükseliyordu, ama gözleri kapalı, kulakları sağırdı süflilerin. Onlar, kırım sonrası topluyacakları ganimeti ve öte dünyada hizmetlerine sunulacak nimeti(!) düşünüyorlardı sadece."

"Tezgahlar tekrar kuruldu toplama yerlerinde. Bu sefer her şey çok daha pahalıyken sadece vicdan ayaklara düşmüş, ucuzlamıştı iyice..."

"Tek tük de olsa henüz vicdanını ve inancını pazara çıkarmayanlar da vardı: Bunlar, yapabildikleri kadar aldılar küçük çocukları, analarının rızasıyla ve zaptiyeden gizli olarak. Kaçırabildikleri genç kızları da aldılar. Çocuklara evlatlık, genç kızlara cariye dediler soranlara. Ve köşe bucak gizlediler onları Azrail`den..."  

"Talan edildi haneler, viran oldu bağlar, bahçeler. Çiçekler açmaz, kuşlar ötmez, kurtlar ulumaz oldu kahrından. Yere indi simsiyah bulutlar. Kapattılar vadilerin, derelerin, büklerin üstünü, akıtılan göz yaşları ve ayıpları görünmesin diye. Kahrından feveran etti; çilgına döndü Fırat kan kırmızısı akmaktan."

"Ve halen gözler kapalı, kulaklar sağır ve yürekler cehennem, evlat!"