Artık saymıyorum, Bu kaçıncı uykusuz gece diye. Oysa Tek kaçışımdı. Bir tek ona sığınırdım. Şimdi onu bile istemiyorum. Biliyorum her sabah eskisi gibi olmayacak. Şimdiler de öylesine yaşıyorum, adı yaşamaksa…

Yaşanmamış o kadar çok şey var ki, birini yaşamaya çalışsan diğeri çıkıyor karşına. Yaparım desen de yapamıyorsun.

Bozuk plak gibiyim. Sürekli aynı yerde takılı kalıyorum. Gitsem mi gitmesem mi?

Ya gidersem?

Bilmediğim bir yere gidersem Belki iyileşirim, belki daha kötü olurum. Ama en azından nelerle karşılaşacağımı ne yaşayacağımı bilmem. Böylesi belki daha az acı verir kalbime...

Ya gidemezsem?

Ne zaman iyileşeceğimi bilmediğim, ama onun gözlerine baktığımda daha fazla acı çekeceğim bir yerde kalırsam? Üzgünüm. Gücümü sınayacak kadar cesaretim yok… Bu kadar yaşanmışlık varken unutmayı istemek bile nafile. Şimdi sen söyle? Hayatına devam ederken, hayatını alt üst ettiğin, ruhunu aşkından kıvrandırdığın biri için ne kadar acı çekebilirsin?