Elif gibi...

Elif gibi olunmalı
Yokluk aynasında makes,
Bir başınayken de sese,
Dostunu, arkadaşını,
Sese bürüyen bir nefes..

Elif gibi olunmalı
Ne eğilen, ne bükülen,
Sözlerinde özü gizli,
Yiğit, vakur ve izzetli
Boynu yalnız Rabb`e bükük,
Çaresizce kırık, dökük,
Her durumda razı hükme,
Münzevi, sade, azade...

Elif gibi olunmalı
Ok, mızrak gibi dosdoğru,
Kalem misali yazmalı
Hak, adalet, hakikati
Kılıç misali kesmeli,
Zulümleri, esareti...

Elif gibi olunmalı
Yanmalı içten, derinden,
Dumanını göstermeden,
Aydınlatmalı alemi,

Damla damla erimeli,
Aynı gözyaşları gibi...
Sonra düşmeli toprağa,
Can vermek için tohuma,
Gökler selama durmalı,
Yeniden varoluşlara...

Elif gibi olunmalı
Sonu gelmez yolculukta,
Haber almalı ezelden,
Ebede almalı ezelden,
Yola hükmedene arif,
Yalın ve sade bir çizgi,
Sessiz bir durak olmalı...

Elif gibi olunmalı
Cemal-i Rahman`a meftun,
O`ndan gayrisine ağyar,
Yar`a hizmetkar olmalı,
Arıtıp her zerresini,
Sevdasına yar kılmalı,
Tepeden tırnağa insan,
Baştanbaşa aşk olmalı...

- Ahmet Kağan Karabulut