Elif gibi...

Elif gibi olunmalı

Yokluk aynasında makes,

Bir başınayken de sese,

Dostunu, arkadaşını,

Sese bürüyen bir nefes..

Elif gibi olunmalı

Ne eğilen, ne bükülen,

Sözlerinde özü gizli,

Yiğit, vakur ve izzetli

Boynu yalnız Rabb`e bükük,

Çaresizce kırık, dökük,

Her durumda razı hükme,

Münzevi, sade, azade...

Elif gibi olunmalı

Ok, mızrak gibi dosdoğru,

Kalem misali yazmalı

Hak, adalet, hakikati

Kılıç misali kesmeli,

Zulümleri, esareti...

Elif gibi olunmalı

Yanmalı içten, derinden,

Dumanını göstermeden,

Aydınlatmalı alemi,

Damla damla erimeli,

Aynı gözyaşları gibi...

Sonra düşmeli toprağa,

Can vermek için tohuma,

Gökler selama durmalı,

Yeniden varoluşlara...

Elif gibi olunmalı

Sonu gelmez yolculukta,

Haber almalı ezelden,

Ebede almalı ezelden,

Yola hükmedene arif,

Yalın ve sade bir çizgi,

Sessiz bir durak olmalı...

Elif gibi olunmalı

Cemal-i Rahman`a meftun,

O`ndan gayrisine ağyar,

Yar`a hizmetkar olmalı,

Arıtıp her zerresini,

Sevdasına yar kılmalı,

Tepeden tırnağa insan,

Baştanbaşa aşk olmalı...

- Ahmet Kağan Karabulut