Hoca bahçesinden topladığı bir sepet turpu Timur’ a götürüyormuş.

Yolda bir komşusuna rastlamış. Komşusu *Vazgeç inir götür.* diye öğütlemiş.

Hoca söz dinlemiş. Elinde bir sepet incirle huzura çıkmış. Timur adamlardan birini çağırarak sepetteki incirleri teker teker Hoca’nın yüzüne fırlatmasınıemretmiş. İncirler yüzüne geldikçe *Ya Rab, çok şükür!* diye şükretmeye başlamış Hoca. Timur merak etmiş ve şükretmesinin nedenini sormuş.

Hoca şu cevabı vermiş:

*Komşumun sözünü dinlemeyip de turpları getirseydim halim nice olurdu? Buna şükrediyorum.*