Mutluluk, her an, onu elde etmek için can attığımız hal. Ulaşmak istediğimiz en son amaç. Ama onu elde edince yeni mutlu olma amaçları ortaya çıkıyor. Böylece sürüp gidiyor. Mutluluk, göreli bir kavramdır. Herkese göre değişiyor. Fakir için mutluluk, zengin olmak, hasta için sağlığa kavuşmak, âlim için yeni ilimlere sahip olmak, tüccar için sermayenin büyümesi, memur için en üst makam, hâkimiyet elde etmek isteyen için mutlak itaat edilmesi… Maddi mutluluklar hep gelip geçici. Ruhun aradığı mutluluk ise daimi olan mutluluktur. Doğruluk, sadakat, adalet, sevgi ve şefkat gibi kavramların ve davranışların verdiği mutluluk ise uzun süre devam eden mutluluktur. Esas mutluluk, ruhun veya aklın mutluluğudur.

Zamanımızda, insanlar, mutsuz ve stres içindeler. Mutluluğu elde etmek için oraya buraya koşuyorlar. İyi, güzel ve gerçek mutluluğu arıyorlar. Şunu ifade edelim: En güzel mutluluk, yüce Allah ile beraber olma mutluluğudur. Onunla, insan, huzura kavuşur. Dertlerinden kurtulur. Akıl, kendisini sıkan, burkan ve ıstırap veren düşüncelerden kurtulur. Cennete girmeye hak kazanır. Sıkıntı, maddeye bağlılıktan kaynaklanır. Mutluluk, manevi olanda, sevgide, şefkatte, doğrulukta, adalette, merhamette, affetmede ve fedakârlıktadır.

Haydi, mutlu olmak için onun yollarını öğrenelim; kendimizi iyi ve güzel için serbest bırakalım. Kin, nefret, öfke ve benzeri kötü duyguların esaretinden kurtularak ruhun ve aklın özgürlüğüne kanat açalım.