Dalından kopan bir yaprak misali düşüyorlar karanlık sokakların kaldırımlarına. Manşetler gözü yaşlı çocukların haberlerini bildiriyor. Öldürülen, taciz edilen, suça sürüklenen, göçe zorlanan, madde bağımlısı yapılan çocukların haberlerini.

Ekranlar tüketmeyi, şiddeti, nefreti ve öldürmeyi öğütlüyor, küçük ve masum seyircilerine. Elektronik bakıcılar acımasızca zehirliyor çocukların berrak dimağlarını.

Masumiyet çağı; sinsice, mutsuzluk, zalimlik ve merhametsizlik ülkesine dönüştürülüyor. Çocukluk hürriyetinin ve çocukluk sevincinin filizleri kırılıyor sessizce.

Neşeli çocukların gülücükleri asılı kalmış duvarlarda, solmuş fotoğraflarda. Mutlu çocuklar çağı biteli hayli zaman olmuş. Takvimler modern zamanları, masum ve mağdur çocuklar çağını bildiriyor…

Zamanın acımasızlığına ve çürümüşlüğüne teslim olmayanların yüreği, çocuklara dair hüzün ve endişeyle kaplı. Geçmiş zaman kipiyle biten cümleler kuruyorlar, mutlu çocuklar çağına dair.

Işıltılı vitrinlerde ve market reyonlarında satışa sunulmuş, kullanıp atılabilen çocukluk sevincinin son sürümü…

Modern çağın en masum ve en mağdurları, Çocuklar…