1881 yılında Selanik’te doğan Mustafa Kemal Atatürk; sırasıyla Selanik Askeri Rüştiyesi’ni, Manastır Askeri İdadisi’ni, Mekteb-i Harbiye’yi ve Mekteb-i Harbiye Erkan-ı Harp Sınıfını okuyarak 1905 yılında kurmay yüzbaşı rütbesiyle mezun olmuştur. Osmanlı İmparatorluğu’nun dağıldığını gören ve çareler arayan bir neslin üyesiydi. O yıllar imparatorlukların parçalatıldığı, bütün dünyada devletlerce silaha sıkça başvurulan ve isyanların yaygın şekilde görüldüğü bir dönemdi. Atatürk, 1910 Arnavutluk İsyanı’nın bastırılmasına katıldı. Ardından 1911-1922 yılları arasında Türk milletinin bir savaştan çıkıp diğer bir savaşa girdiği dönemde katıldığı tüm cephelerde parlak başarılar elde etti. 1919 yılında Türk Kurtuluş Savaşı’nı başlattı. 1921 yılında da TBMM kararıyla önce Başkomutanlık makamına getirildi, sonrasında Mareşal rütbesine yükseltildi. Bu çalışmada Atatürk’ün dönemine kadar stratejinin gelişimi, Atatürk’ün eğitimi, katıldığı muharebelerdeki uygulamaları ve askerliğin temel kavramlarına bakışı incelenmiş, bu şekilde Mark Twain Enstitüsünce Büyük İskender, Jül Sezar ve Napolyon’la mukayese edilen Atatürk’ün kurmay subay olarak olgunlaşma sürecinde “büyük stratejilerinin” ayak izlerinden yürüyerek, kendini yetiştirmesi analiz edilmeye çalışılmıştır.