O dehşet günlerini tarif ederken, ‘Azamet gitti, kut’umuzu albıslar çaldı. Uğur yıldızımız söndü, fena karanlıkları sardı dört bir yanı. Düzen bozuldu, dirlik yitti. Kara pusatlarla biçildik, acun başımıza yıkıldı,’ derdi…

Kimi zaman bir dağ yamacında yankılanan eski bir hikâyede, kimi zaman kasabanın tozlu sokaklarında yankılanan hayalet bir fısıltıda… Adını koyamadığımız bir uğultu var içimizde. Geçmişin ayak izlerinde yankılanan, vicdanın karanlık dehlizlerinden süzülen bir ses…
Müphem Uğultu, toplumun derin yaralarına dokunuyor; okuyucuyu, zamanın ve mekânın ötesine götürüyor. Ahlak, adalet, merhamet ve zalimlik üzerine kurulu bu öykülerde, güç ve vicdan arasındaki çatışmanın izini süreceksiniz. Toprağa düşen insanın kaderi, kendi ektiğiyle mi biçilir, yoksa kaderin rüzgârına mı kapılır?
Ezilenlerin, unutulanların ve hatırlanmak istemeyenlerin sesine kulak verin… Duyuyor musunuz?