Mübhematü’l-Kur’ân, Kur’ân ilimlerinde önem ve özen gösterilmesi gereken alanlardan biridir. Bu hususta Ebûl-Kâsım es-Süheylî (ö. 581/1185), et-Ta’rîf ve’l-İlâm isimli kitabını yazdı. Talebelerinden ders alan İbn Asâkir (ö. 600/1203) de et-Tekmîl ve’l-İtimâm adlı eseriyle bu kitaba birtakım ilavelerde bulundu. Kadı Bedreddin İbn Cemâa (ö. 733/1333) ise et-Tibyân fî Mübhemâti’l-Kur’ân diye adlandırdığı kitabıyla bu iki eseri bir araya getirdi. İşte elimizdeki bu kaynak barındırdığı faydalı ilaveler, veciz ifadeler ve her sözü isnad yoluyla elimize ulaşan tesir ve hadis kitapları kanalıyla diğer üç kitabın geldiği noktayı daha da ileriye taşımıştır.