*Sen beni zaten çok sevmiştin, benden vazgeçmeyecektin ama bana bunu o günlerde söyleyemezdin...*
*Yalnızlığın en ağır anında, hıçkırıklara boğulmanın tam da bir adım sonrasında apansız durur ya gözyaşyaşların, birden tuhaf bir güç hissedersin ya içinde; kadimlerden gelen en soylu ruhun seslenişidir o, `Ağlamak arınmaktır, susma.` diyen. İşte o an `Neden sevilmedim, neden gitti, neden bu acılar içindeyim?` diye sorgulamayı bırakıp son bir kez, doyasıya ağla. Sonsuz sevgi şelalesi, ancak arındığında inecek üzerine, tüm haşmetiyle…*
*Oysa aşkı bulmak öyle kolaydı ki. Beni çağırma, sen gel…*
*Hayatından gidenlere teşekkür et. Çünkü ancak o gittiğinde yerine yeni biri gelebilir…*
*Mutsuz musun? `Müziğin sesini neden duymuyorsun, şarkı söylemeyi ne zaman bıraktın?`*
*…Gerçekte, -Burcu kabul etmek istemese de- oldukça etkili ve ilkel bir duygu olarak tanımlanan korkuyu yaşıyordu. Beynin en eski ve tamamen duygular tarafından domine edilen kısmı amigdala; yeni korkularını geçmiştekilerle eşleştiriyordu. Olası durumlara karşı kendisini koruması gerektiğini ise rüya yoluyla hatırlatıyordu.*