Bolivya halkına yaşamını adayan, Alman devrimci Monika Ertl ölümü göze alarak, Che ve İnti’nin intikamının alınacağı günün yaklaştığını aslında yazdığı şiirle ilan etmiş oluyordu. Artık beklemenin bir anlamı yoktu. Halk düşmanları kendilerini hiçbir yerde güvende hissetmemeliydi. Bunun tüm dünyaya bir kez daha ilan edilmesi gerekiyordu. Çok sevdiği Inti Peredo’nun sevecen gözleri aklına geldi. Bolivya toplama kamplarında katledilen, işkenceden geçirilen, tecavüze uğrayan, yoldaşlarını düşündü. Ve o an, Che’nin Bolivya dağlarında katledildikten sonra, ispat olsun diye kesilen elleri aklına geldi. Che’nin cansız bedenine yapılan saygısızlık öfkesini daha da artırdı…
Bütün bunlar gözlerinin önünde bir film şeridi gibi akarken, üç kurşun yedikten sonra ağır yaralı olarak geri düşen Quintanilla’nın uğursuz silüyetini gördü.
‘Quintanilla,Quintanilla sen ne kadar aciz birisin, sen de çok iyi biliyorsun ki, Inti asla ölmedi… Sana Çhe’nin, Inti’nin... ve Bolivya için toprağa düşen tüm devrimcilerin selamını getirdim... Ya özgürlük, ya ölüm!... Diye çınlayan sesler Bolivya halkına sonsuz bir umut veriyordu...