Zengin bir modern Türk için durum şu: İşi gücü var, evi var, sevdiği bir eşi, bir ya da birkaç çocuğu var. Ancak dipten, derinlerden gelen bir mutsuzluğun pençesinde dur durak bilmeksizin her şeyden ve herkesten şikâyet ediyor.
Zengin olmayanın durumu daha da kötü, ne bir saygınlığı var ne evi ne de arabası.
Nasıl mutlu olsun ki?
Eğitimli olan kariyerinden şikâyetçi, eğitimsiz olan ise fırsat eşitsizliğinden.
Bekâr olan evlenemediği için mutsuz, evli olan ise boşanamadığı için.
Genç olanlar mutluluğun onları başka bir ülkede beklediğine inanıyor, orta yaşta olanlar bir sayfiye kasabasında, ihtiyar olanlar ise öbür dünyada…
Sonuç itibariyle sokakta, metroda, iş yerinde, hatta tatilde, eğlencede hemen herkes mutsuz.
Artık şapkayı önümüze koyup, bu mutsuzluğun temelinde nelerin yattığını sorgulamanın vakti gelmedi mi sizce de?
Bence geldi de geçiyor bile.
Umarım ki bu kitap bir temel olsun, herkes de kendi tuğlasını kendisi koysun.
Gerisi kendiliğinden gelecek, biliyorum.