Ortaya çıkışı antik çağlara kadar uzanan evlat edinme, ilgili dönemin toplumsal koşullarına göre zaman zaman atıl hale gelse de her zaman varlığını korumuştur. Bununla birlikte, yaşanan dünya savaşlarının da etkisiyle 20. yüzyılın ikinci yarısından sonra ülkelerarası evlat edinmeler görülmeye başlanmış ve özellikle 1980`li yılların sonlarından itibaren, ekonomik açıdan gelişmiş ülke vatandaşlarınca az gelişmiş üçüncü dünya ülkeleri vatandaşı çocukların hızla artarak evlat edinildiği bir tablo ortaya çıkmıştır. Yabancılık unsuru barındıran bu ilişkiler, çocuklara ihtiyaç duydukları aile ortamına kavuşmaları imkanını sağlamakla birlikte, beraberinde bazı sorunlar getirmiştir. Uluslararası düzeyde endişelere sebep olan bu sorunlara çare olmak üzere, evlat edinmeye ilişkin kurallar içeren ve doğrudan ülkelerarası evlat edinmeyi konu edinen uluslararası metinler hazırlanmıştır.

Türk hukukunda yabancılık unsuru barındıran evlat edinmelere yönelik kurallar sevk edilmiş olmasının yanında, ülkemizce uluslararası sözleşmelere de taraf olunmuştur. Çalışmanın konusunu teşkil eden yabancılık unsuru barındıran evlat edinme ilişkileri incelenirken uygulanacak hukuk, bu ilişkiler bakımından Türk mahkemelerinin milletlerarası yetkisi ve yabancı mahkeme ve idari makamlar tarafından verilen evlat edinme kararlarının tanınması hususları doktrindeki görüşler ve mahkeme kararlarına da değinilmek suretiyle ele alınmış, ortaya çıkan meseleler hakkında çözüm önerileri getirilmeye çalışılmıştır. Ayrıca, yine çalışma kapsamında evlat edinme hakkında karşılaştırmalı hukukta yer alan düzenlemelere ve evlat edinmeyi konu edinen başlıca uluslararası sözleşmelere değinilmiştir.