Şiir, insanın ruhunda tezahür ve tecessüm eden, hiçbir zaman ve hiçbir dilde ifade edilemeyecek, duygu-lar üstü ve bütün duyguları mündemiç, tek kelimelik; yekpare, soyut ama en bizden olan varlıktır. Ey okuyucu! Ruhlarımızla kurduğumuz bağ birbirimizi bilmeden ve tanımadan bizleri dertdaş, sözdaş, yü-rekdaş yapacak ve günü geldiğinde hepimiz koca bir ailenin birbirini bilmeyen fakat birbirinin acısıyla dertlenen üyeleri olacağız. Kimi şiirlerin karanlık, kimilerinin yağmurlu, kimilerinin fırtınalı; kimilerinin bağırıyor, kimilerinin fısıldıyor, kimilerinin de kahkaha atıyor olduğunu herhâlde hatırlatmaya gerek yoktur. Nitekim şiir, insan ruhunun ta kendisidir ve hepimiz şiirlerde saklı bu duygularla kendimiz olmak vasfını kazanıyoruz.