Mevsimsiz Yazılar, edebiyatımızın kanonik yapısını ortaya çıkaran eleştirel denemelerden oluşuyor. Özdemir İnce bir döneme, dönemin yazınsal iklimine yaratılan edebi ürünlerin ekseninden bakarken, düşünsel arka planını da sorgular. Onun soran/sorgulayan bakışında ufuk açıcı birikiminin yansılarını gözleriz. Edebiyat düşüncesini var eden ortamın ne olduğuna dair her dem dönülüp okunabilecek metinleri bir araya getiriyor Mevsimsiz Yazılar. *İnsan çıkmazda olduğu için şiirin de (bu bütün sanatları içine alacak biçimde genişletilebilir) çıkmazda olması, toplumsal gelişme ile sanatsal gelişme arasında *mutlak* bir koşutluk, bağımlılık olduğu anlamına gelmez mi? Oysa sanat ile toplum arasındaki ilişki *mutlak* değil *görece*dir. Tıpkı Marx’ın dediği gibi: *Bildiğimiz gibi sanatın en yüksek gelişmesinin belirli dönemleriyle ne genel toplum gelişmesinin, ne de toplum örgütünün maddi temeliyle iskelet yapısının doğrudan doğruya bir bağlantısı yoktur.* Marx’ın bu cümlesi elbette bir ayet değildir, ancak tersi kanıtlanıncaya kadar da başvurulacak bir doğru olarak kabul edilmesi gerekir.* Özdemir İnce