Mevlevilikteki Manevi Eğitim, ya da bin bir günlük çile, tasavvufi bir seyr ü sülûk ameliyesidir. İnsan terbiyesine, nefis tezkiyesine yöneliktir. Geleneksel tasavvufun halvet, uzlet ve riyazet gibi seyr ü sülük metodlarından farklılıklar göstermekte, yardan değil ağyardan halveti esas alarak daha ziyade hizmet ve sohbet ile adab ve erkana riayet gibi esaslar öne çıkmaktadır. Disiplin, nezaket ve nezahetle yapılan bu eğitim süreci tamamen insanı hedef almakta, onun maddi-manevi kalitesini artırmayı gaye edinmektedir. Bu mânevî eğitim, kültürümüze geniş bir coğrafyada bütün anlam zenginlikleriyle birlikte çelebi ve can sıfatlarıyla vasfedilen Mevlevi dervişini bahşetmiştir.

“Alem-i bala-yı aşka per-güşa olmak için
Dahil-i meydan olup tennûre aç pervaza gel!
Hestî-i mevhümunu yakmak dilersen aşk ile
Matbah-ı Mollaya gir kanun-i Ateşbaz’a gel!”