Bu kitaptaki hikâyelerin tamamı, sonunda, hikâye kahramanının “iyileşme” ye ulaşan yolunu anlatır.
Hikâyelerin her biri, METAFORİK bir anlam yüklediğim bir DUYU ORGANI ve hikâyenin sonunda gerçekleşen iyileşme sonrasında ise KATARSİS ile sonuçlanmaktadır. Ve de bu kötüleşmeden, iyileşmeye geçiş sonrası hikâye kahramanı bir tür “METAMORPHOSIS” yaşıyor, yani “iyileşen bir bireye dönüşüyor.”
Her hikâye, bir duyu organının iyileştirme faaliyetini simgeliyor ve o duyu organının işlevi, hikâyenin itici gücü olan METAFORİK ANLAM ihtiyacını karşılıyor ve hikâye kahramanının KATARSİS’ine yani iyileşmesine giden sürece okur olarak tanıklık ediyorsunuz.
John LOCKE’un bahsettiği “TABULA RASA” yaşamımız boyunca dolduracağımız ama doğduğumuzda bomboş olan o levha, her birey için biricik ve en önemli rehber niteliğindedir. Bu levhayı da birey olarak, en iyi şekilde kendi sahip olduklarımızla doldurabiliriz. Bunun için de duyu organlarımız bizim yegâne yardımcılarımızdır.

Hülasa, birey için ihtiyaç duyulduğu zaman, “ruhsal iyileşme gereksinimimizde”, “iyileşmeye giden yolu”, yine kendi içimizde, duyu organlarımızla şekillenmiş olan TABULA RASA’mızın kılavuzluğunda, sözün özü kendi içimizde ve her şeyden önce kendi “öz”ümüzde sahip olduklarımızla bulmalıyız.