Bu çetin coğrafya (Mezopotamya) bizi doğuramadı. Vücudumuzu rahimden kurtardık belki ama ruhumuz kaldı arafta. Ölüme gidip geldik, aşklarımız da pahalıydı özgürlüklerimiz de. Tutunacak çok dal aradık, hangi dala tutunduysak ellerimizde ufalandı. Biz bu dünyanın bahtsız topraksızlarıydık. Kimseye düşman olamadık ama dost da bulamadık. Dünya hassas kalpliler için bir cehennemdir, demişti Goethe, biz bu coğrafyanın hassas çocuklarıydık.

Büyük işlere kalkıştık büyük hayaller kurmak gibi. Nerde bir hayal kurduysak ensemizden tutup yakaladılar bizi. Bir göz vardı üzerimizde bizi hep denetleyen bizi esrik bizi tutsak eden. Biz ne devletle kafa tutabildik ne sevgilimizle. Hasret duyduk ya yaşadıklarımızın ya yaşayamadıklarımızın. Sonra bişey olmalı dedik belki sanat çıkarır ruhumuzu düze diye şiire sarıldım. Şiir Merra oldu, Merra şiir. Kimi asıldı bu şiirlerde kimi övüldü. Belki de kim neyi hak ettiyse onu yaşadı şiirde.