Anadolu coğrafyasında daha çok Veysel Karenî olarak bilinen Üveys el-Karenî, Tâbiîn neslinden olup Yemenli zâhidlerdendir. Hayatta iken Hazret-i Peygamber’i görmeyi çok arzulamasına rağmen görememiş ancak onun *Tâbiîn neslinin en hayırlısı Üveys’tir* övgüsüne mazhar ve Hırka-i Şerif’ine nâil olmuştur. Bu yönüyle o, İslâm kültür ve edebiyatında Peygamber sevgisinin en güzel timsallerinden birini temsil etmektedir.

Eser, el-Mevâhibü’l-İlâhiyye fi’l-Menâkıbi’l-Kareniyye adıyla Cemâleddin Muhammed bin es-Sıddîk el-Hâs elHanefî el-Yemenî ez-Zebîdî tarafından bir hâl tercümesi mahiyetinde kaleme alınmış olup, Veysel Karenî’nin hayatı ve şahsiyeti hakkındaki hususları ele alan sekiz bölümden meydana gelmektedir. Veysel Karenî’nin şahsiyeti üzerine telif edilmiş kaynaklardan hareketle, zaman içerisinde zuhûr eden problemler masaya yatırılmış, bu hususlar belli açılardan değerlendirmelere tâbi tutulmuştur. Eserde yer alan ifadelerde müellif Cemâleddin Muhammed bin es-Sıddîk el-Hâs el-Hanefî el-Yemenî ezZebîdî ve mütercim Ohrili Hüseyin Mazhar’ın Veysel Karenî gibi ulvî bir zâta karşı duydukları hürmet ve sevgi, eserin hemen her satırında kendisini belli etmektedir.