Gez, gör, anlat derdi… Anlattım…

*Anlat* derdi, *anlat bakalım, ne gördün, ne yedin, ne içtin?*

Ben de başlardım anlatmaya… Dağları, tepeleri, başımıza gelenleri…

Kim ne dedi, kim ne yaptı… Her şeyi anlatırdım.

Yıllarca iş için, kız arkadaşlarımla, ailemle çok yer gezdim, çok yer gördüm.

Yıllarca *32. Gün*ün küçük de olsa bir elemanı oldum.

Saraylara girdim, devlet adamlarıyla karşılıklı oturdum. Onlardan dünyada olup biteni dinledim.

*Yaz bunları* derdi. *Bak ne güzel anlatıyorsun. Kitap yap, okusunlar, tecrübelerinden faydalansınlar. Torunun seni tanısın, oğlun senden cesaret alsın. *

*Valla yazıcam Memoş* deyip durdum.

O da *Duyduk bu lafları* der gibi kafa sallayıp tembelliğimden yakınırdı.

İşte bu kitap sevgilime, en iyi arkadaşıma, kocama verdiğim sözüm.

O bunu okuyamayacak ancak hep omuzumdan baktı, beni teşvik etti.

O olmasaydı bu kitap, ben olmazdım.

Onu hasretle, içim yanarak anıyorum.