Türk romanında, bir anlatım tarzı olarak mektubun nasıl ve hangi amaçla yer aldığının tespitine yönelik bir çalışmadır. Çalışmanın tarihî zemini olan 1860-1908 arası Tanzimat ve I. Meşrutiyet Dönemi’ni kapsamaktadır. Bu zaman dilimi; Türk edebiyatının Batı’yı örnek alarak şekil­lenmesine, Türk romanının acemilikten ustalığa geçişine tanıklık eder.

1860 sonrası gelişen Türk edebiyatı, basın ile iç içedir. Bu sebeple ça­lışmanın *Giriş* bölümü, bu zaman diliminin basın ve edebiyatına mektup penceresinden genel bir bakışa ayrılmıştır. İncelenen romanların bazıları, edebiyat tarihlerinde adı geçen bilindik eserlerdir. Bazılarının adı, özellikle yüksek lisans, doktora tezlerinde veya biyografik çalışmalarda geçmektedir. Çalışmanın temelini teşkil eden, bir anlatım tarzı olarak mektubun roman­da nasıl ve ne amaçla yer aldığına dair tespitler 11 başlık altında toplanmıştır.