Yüzyıl önce kaleme alınan İstiklâl Marşı destanlaşıp hala milleti heyecanlandırıyor, onu haykıran şair Mehmed Âkif Ersoy hala saygı ve minnetle anılıyorsa Ertuğrul Gazi’nin Söğüt’e diktiği Ulu Çınar sapasağlam demektir.
Mehmed Âkif milletimizle aynı yöne baktığı ve aynı duyguları terennüm ettiği için hala sevilmektedir. İstiklâl Marşı’ndan kulaklarımıza çarpan seda, annelerimizin ninnilerinden, dedelerimizin masallarından, minberlerde okunan hutbelerden tınılar taşıdığı için hala bir meşale gibi ruhumuzu tutuşturabilmektedir.
İstiklâl Marşı bir çınarsa;
Kıtalarında yer alan “Sancak, Bayrak, Vatan, Toprak, Hilâl, Millet, Ocak, Ata ve İstiklâl” gibi kavramlar onun toprağın derinliklerine nüfuz eden kökleri;
“Hak, Hüdâ, Îman, Celâl, Helâl, Ezan, Şehâdet, Mâbed ve Cennet” o çınarın Arş’a uzanan dallarıdır.
Bu yüzdendir ki İstiklâl Marşı bütün mısralarında bir tek hakikati haykırmaktadır: Buna göre Anadolu’da son ocak sönmeden, son nefer son nefesini vermeden, İslâm yurdunun bu son istihkâmı düşmeyecektir.