Bu çalışma, geleneksel medya araçlarından gazete ve televizyon ve yeni medya araçlarından Twitter üzerinden koronavirüs hastalığının nasıl adlandırıldığına, hangi özellikler ile nitelendiğine, nasıl savlandığına, hangi bakış açısından değerlendirildiğine ve nasıl konumlandırıldığına ve ortaya konulan bu değerlendirmelerin nasıl yoğunlaştığına odaklanarak koronafobinin söylemsel inşasına dair bir inceleme ve öngörü ortaya koymaktadır. Birçok açıdan öncül olan bu çalışmada, toplumsal bir sorun olarak hastalığa yönelik yoğunlaştırılmış olumsuzlama söylemlerinin bir korku kültürü yaratmadaki katkısı tartışılmaktadır. Koronavirüs hastalığı üzerine yapılmış dil ve dilbilim merkezli bir söylem çözümlemesi çalışması olarak disiplinlerarası bir boşluğu doldurmayı ve dilbilim dışında yapılacak çalışmalara dilsel/göstergesel kanıtlar üzerinden yaklaşımsal ve yöntembilimsel bir katkı sunmayı da amaçlayan bu çalışma, TÜBİTAK 1002 No’lu Hızlı Destek Programı (220K278) çerçevesinde desteklenmiştir.