Ey sevgili !..
Ak kağıtlara kara kalemlerle yüzünü düşürsem
altına harf harf sözcüklerden şiirler dokusam uyuyup uyansam
soluk soluk ninniler üflesem kulağına
sesi kısılmış gecenin arzulu uykularından damıtılmış
efsunlu heceler düğümlesem kimselere söylenmemiş
ışıltılarla fısıldayan sabahın aydınlığını avuçlarına sıralasam
biriktirdiğim aşkların tüm alfabelerini yoluna sersem
“bir lokma, bir hırka” görünse de menzilin sonu
gelir misin peşimden?
Dokunabilmek için büyüsüne aşkımın...
 
Raif Özdilek