Öyle bir şiir ki okunduğunda tüm yalanlar dizelerden yüreklere akıp utançla bilincimize işlesin... 
Öyle bir metin ki insanlığın utancı mülkiyetçiliğin tarihi beynimize kazınsın ve hep birlikte o utançtan arınmayı öğretsin... 
Öyle bir resim ki içinde herkes olsun, karşısına geçip utançlarımızı seyredelim...
Öyle bir müzik çalsın ki yürekler fırlasın yerinden ve bir daha asla girmesin sol göğsün kafesine...

Öyle bir aşk ki insanın insana zulmünün, insanın insanı sömürüsünün kalktığı anı düşlesin ve asla ben olmasın, asla sen olmasın, aşkın adı biz olsun...
Güneşin yansıttığı tüm renkler yaşam kaynağımız olsun.
Öyle bir silecek yapalım ki insanlığın utancı tüm dinleri, ırkları, dilleri, savaşları, silahları, sınırları silsin, bir daha hiç kimseye ait mülkiyet olmasın, hiçbir insan diğerinden üstün kılınmasın…