Ve aslında beklemeyi severdim çocuk!
Beklerken de severdim aslında.
Yolumun tenhasına biriken özlemlerim vardı benim...
Yâr saçı taşırdım cüzdanımda
Ne vakit yoksul düşsem kelimelerden
Ne vakit yol çekse gönlüm
Bir tutam saç telini gurbet ederdim ezberime
Bir yanım olurdu, ağrıyan bir yanım
Yanağıma gül bırakanım
Karanfilim olurdu...
Şehirler arası yolculuklara çıkardım bazı
Yoktu, bozuktu tüm şehirler arası
Otogarlar, tren istasyonları
Soğuktu vedalardan ve dahalarından
Kimi gider, kimi gelir...
Bir elin kalktığı yerden, bir kol iner
Bekleyen bir yanım olurdu birden
Ve beklemekti payıma düşen
Beklemek üstü kalsındı özlemenin...