Şair ve tarihçi Sait Paşa`nın oğlu olan Süleyman Nazif, özel eğitim görerek yetişti. Arapça ve Farsça`nın yanı sıra Fransızca öğrendi. Osmanlı ve cumhuriyetin önemli Kürt aydınlarındandır. Çeşitli memurluklarda çalıştıktan sonra "Vilayet" gazetesinde başyazarlık yaptı. 2. Abdülhamit`in gazabına uğrayan yazarlardan biri olan Süleyman Nazif, 1897 yılında Paris`e kaçarak sekiz ay boyunca orada yaşadı. Yurda döndükten sonra padişahın emriyle vilayet mektupçusu olarak Bursa`ya sürgüne gönderildi. 1898 yılından gittiği sürgünden ancak 10 yıl sonra, 2. Meşrutiyet`in ilan edilmesiyle birlikte kurtulabildi. 1914`e kadar Basra, Musul, Kastamonu, Trabzon ve Bağdat valiliklerinde çalıştı, görevinden ayrıldıktan sonra İstanbul`a gelerek yazarlığa devam etti.

İstanbul`un Müttefiklerce işgal edilmesine karşılık yazdığı; 1918`de Hadisat adlı dergide yayınlanan `Kara Bir Gün` çeşitli kesimlerin tepkisine neden oldu ve Malta`ya sürgüne gönderildi. İstanbul`a döndüğünde Resmi Gazete`de çalışmaya başladı.

Tanzimat edebiyatının, özellikle de Namık Kemal`in etkisinde kalarak şiirler yazan Süleyman Nazif, ilk dönem şiirlerinde toplumsal içerikli ve özgürlükçü bir düşünceyi savundu. Bu düşüncesiyle birlikte Osmanlı Yenilikçileri arasında önemli bir yere sahip olan `Servet-i Fünun`culara katıldı. Yapıtlarında süslü bir dil kullanarak Osmanlıcanın ve aruz kalıplarının şiir sanatını zenginleştirdiğini savunan Süleyman Nazif, Namık Kemal, Mehmet Akif ve Fuzuli gibi inceleme kitapları da yazmış; yergi, nükte ve fıkraları derleyerek kitaplaştırmıştır.