O sırada Yosef, meşalelerin hemen dışında  ayin için ellerini göğe kaldırmış dua ediyordu. ‘‘Can veren de sensin can alan da sen. Aylardır yürüyoruz emanetlerinin güvenliği için tıpkı Sina Çölü’nden Kenan’a yolculuk yapan atalarımız gibi. Seni kabullenmenin acısını gün be gün yaşadık. Ateşlerde yandık, soğukta donduk, azgın sularda boğulduk, düşmanın kılıcındaki kanlarımız hala kurumadı. Senin yolunda tüm acıları test ettik. Göz yaşlarımız senin yolunda senin için akmaya devam ediyor. Yüce Allah’ım bizleri cennetine kabul et. Yapacağımız son şeyi günah olarak görme. Sana, senden bir parça olarak dönecek olan bu günahkarları şefkatinle bağışla.’’