Jêderka tracidiya Macbeth ew e ku bi xwe pê dizane bê ka xwe çi qasî ji nirxên rewiştî bi dûr ketiye, tûşî tracidiya her kuştineke xwe dibe, ku ew pê de pê de li ser rêka nepakiyê dike, û riya xwe dikudîne. Macbeth, berevajî tiştê ku pêşkêşî wî kirine, çav berdide textê yekî din, tîne bi kiryarên xwe yên xwînî vê yekê pêk bîne û wisa jî bi xwe xîmên tracidiya xwe datîne.

Û ev hevoka li jêrê hatî, bi raya min, kurteya tevayiya vê şanonameyê ye heçku:     

 ... çu zixtek nîne

Ku min bide zorê wekî ez mebesta xwe pêk bînim, ji bilî

Azweriya min a ku ez rabime ser zîn, ...”        

Berfîn Zenderlîoğlu