GÖLGE:  Siyah  taş,  siyah  taş  uyan!  Siyah  taş,  siyah  taş  anımsa!  Taşı  kaydır, kapağı aç ve güneşin ışıklarından koru kendini, bunca yıllık karanlıktan sonra gözlerini acıtacak ışığın rengi… ARAVİND:  Ben  Aravind.  Uzun  zaman  oldu  ben  buraya  geleli.  Doğan  güneş karanlığa gömüldü. Uzun zaman oldu ben buraya geleli. Kum saati akmaktan yoruldu  ve  zaman  intikam  almak  için  ruhlarımızdan,  durdu!  Birazdan söyleyeceklerime  kulak  kesileceğinizi  bilmesem  hiç  çıkmazdım  bu  balçıkla sıvanmış yolculuğa… Çaturanga  adlı  kente  bir  yabancı  gelir  ve  kendisini  labirentlerle  örülmüş  bir oyunun  içinde  bulur.  Asla  tamamlayamayacağı  bu  oyun  onu,  kendisi  ve gölgesi  ile  savaşacağı  bir  yer  altı  dünyasına  sokar.  O;  kazanmak  ile kaybetmek,  düş  ile  gerçek  arasındaki  ikilikte  dolaşır  ve  yaşamın  kısır döngüsünü yineler.  Lotus  Pokus ve Gölgesi,  okurunu aynadaki görüntüsüyle karşılaşacağı  bir  oyunun  içine  davet  ediyor.  Kremalı  Çörek  ise  Peripeti Albatros’un  hikâyesi.  Hızla  tükettiğimiz  dünyada  oyunun  sonunu geciktirmeye  çalışan  çocukların  hikâyesi…  Hadi,  güneş  portakal rengi  olana kadar vakit var!