Örgütlerde ortaya çıkan sessizlik ortamı çalışanlar yanında hem örgüt içi süreçlerin hem de yöneticilerin etkinliğini etkilemektedir. Yöneticilerin liderlik yönü, çalışanları ile arasındaki etkileşimi kapsayan, karşılıklı güven ve desteğe dayalı bir süreçtir. Çalışanları ile yakın ve samimi ilişkiler kuran, sorunları ile ilgilenen ve onları destekleyen bir ortamda, çalışanlar sessizlik tutumundan uzaklaşabilir.

Çalışanların örgüt içinde alınan kararlar, yapılan dağılımlar ve tüm bu süreçlerin uygulanmasında gösterilen davranışların adil olduğuna dair bir algıya sahip olmaları, çalışanların sessiz kalmayıp konuşmalarını teşvik edecektir. Diğer bir anlatımla örgüt otoritesinin sergilediği etik ve adil davranışlar, çalışanların mağdur olma konusundaki kişisel korkularını azaltacak ve işle ve örgütle ilgili potansiyel sorun ve problemleri hakkında konuşabilmeleri için onları harekete geçirecektir.

Bu bağlamda ele alınan bu eserde, örgütsel sessizlik, liderlik tarzı ve örgütsel adalet kavramları arasındaki etkileşimin nasıl olduğu sorusuna yanıt aranmış ve söz konusu değişkenler arasındaki ilişkiler yapılan bir saha araştırmasıyla ortaya konmaya çalışılmıştır.