Leylâ ve Mecnûn hikâyesinin Mecnûn dışındaki âşık tipleri, hikâyenin seyrini etkilemede önemli bir yere sahiptir. Başta Leylâ olmak üzere; İbn-i Selâm, Selâm-ı Bağdâdî, Zeyd, Nevfel, hikâyenin Yan Motiflerini oluşturmada etken âşık tiplerdir. Akıllılar ve âşıklar, akıl ve aşk arasındaki çatışmanın kolektif boyutunun eserdeki yansımasını gördüğümüz iki ayrı kitleyi oluşturur. Ayrıca, Mecnûn’un etrafında var olan vahşi hayvanlar, motifler içinde mühim bir yer edinmiştir. Bu itibarla Temel Motiflere destekçi olarak, Aşk ve Evlilik Motifleri, Akıllılar ve Âşıklar, Hayvan Motifleri bu ikinci cildin Yan Motifleri olarak belirlenmiştir.
Hikâyede, Temel ve Yan Motifler dışında, esere etkisi kısmen düşük olan motif gruplarının da varlığı tespit edilmiştir. Diğer Motifler başlığı altında tasnif edilen bu motifler; Toplum Motifleri, Din Motifleri, Karakter Özellikleri, Fıtrî, Kesbî ve Şeklî Özellikler, Çeşitli Motif Grupları şeklinde belirlenmiştir.