Önce çamur vardı 
Leyla’nın o beyaz elleri bile çamurdandı 
Sonra insanın bütün tuttukları paslandı 
Tanrı paslandı mabetlerde 
Sonra oruçlar tutuldu tabakların dilinde 
Kanlar paslandı karınlar paslandı Leylalar paslandı

Tahtların ve Leylaların gömüldüğü yerdeyim 
Âdem’in düşerken kırılan bacağının yanında 
Alçıya alınmış hıçkırıklarda 
Ve demire tutunmuş oruçlara bakarken gözlerimi kısarak 
Ben yine yerdeyim 

Yaşamak hiçbir adım uzağa götürmez 
Yaşamak soru sorma hakkı götürmez 
Peki ya!
Neden kimse cennetten düşmüşe benzemiyor dünyada?
Neden kimse cennetten düşmüşe benzemiyor dünyada?