Ne sen cennetsin artık,
ne de ben yasak elma,
yalnızlıktan kovulmuş,
iki günahkarız seninle.
Ne sen bir damla yağmursun,
ne de ben aylardan eylül,
ikimiz de yazdan kalma,
bir akşam güneşiyiz sadece.
Ve,
ne hüznün sonbahar artık,
ne de gülüşlerin yaz.
Gidişinin ardından,
gelecek her mevsim,
`ayaz`...

-Eren kazım Yıldırım