Ve arka bahçemizde solar, ne yazık.

Korkuyordum. Karanlıktan, karanlığın simsiyah oluşundan, simsiyahtaki sessizlikten çok korkuyordum. Kendime iyice gelince, beni buraya niçin kapattığını anlamaya çalışmıştım. Betonun soğuk nemi içime işleyinceye kadar düşünmüş karanlığın geçmesini beklemiştim. (Bir Kadın Tanıyordunuz)

“Kimliğin yok. Adını söyle.” dedi.

“Narçiçeği.” dedim. Yüzüme ters ters bakınca kırılan kaburgamdan dolayı nefes almakta zorlanarak annemle babamın bana koyduğu gerçek adımı fısıldadım. (Gökyüzüne Dokunacağım)