Nassların yorumunda ekolleşmelerin başladığı hatta dinin temel dinamiklerini yıkacak derecede literal ve bâtınî yorumların ortaya çıktığı bir dönemde yaşayan İmam Şâfiî, lafza aşırı bağlı ve lafzı bir kenara iten ekollerin delillerine ve bakış açılarına vukûfiyet kesp etmiştir. Elde ettiği ilmî birikimle nassların anlaşılmasında özgün bir metodoloji geliştirmiştir. Bu çalışmada Şâfiî’nin mezkûr kapsamdaki yorumlarının ve Zahirî, Bâtınî ve  hem lafzı hem de gayeyi temele alan akımlardan hangisine mensup ya da yakın olduğunun tespit ve tahlili konu edinilmiştir. Bu gaye doğrultusunda modern dönemde literalist yaklaşıma sahip olduğu ileri sürülen İmam Şâfiî’nin, lafzî ve gâî yoruma başvurduğu  meseleler, usûlî bir perspektiften mercek altına alınmıştır.