Yaşadığımız topraklarda inkâr politikaları hiç eksik olmadı. İnkâr etmek, kendinden olmayanı hep reddetmeye, hep kendinden uzaklaştırmaya yaradı. Uzaklaştırdıklarında önce kusuru icat ettiler, sonra da onu görmezden geldiler.

Mehmet Said Aydın, 160. Kilometre’den çıkan ilk kitabı Kusurlu Bahçe’de, görmezden gelinenleri şiire sokuyor. “Ben demekten hâlâ utanıyorum” diyor, kimliğini bir “krema” olarak değil, bir dert üzerine inşa ediyor. Kusurlu Bahçe, kendi coğrafyasının kayıplarını bir kitapta topluyor. Erdal, Ahmet, Yusuf, Figen...

Geçide ilk çıkanımız vuruldu, polis arabasına işiyormuş

Panzer ezdi Ahmet`i, ormana taktık adını sonradan

Çünkü zalimlik öğrenilen bir şeydir şiir değil unut

İşte şimdi unutmaya başlıyoruz: şiir değil zalimlik

Öğrenilen bir şeydir biz öğrenmeyelim hiç öğrenmeyelim biz

Dünyanın bütün dilleriyle erdal diyebilirim ben, Ahmet diyebilirim

En az üç dilde de devrim. Devrim, revolution, serhildan.