Hızlandırılmış bir hakikatin içinden geçmekteyiz. Sosyalizm bayrağı son yıllarda hiç olmadığı kadar derine gömülmüş, estirilen terör rüzgârı; ekonomi politiğin eleştirisini, itirazı ve şüpheyi süpürüp atmıştır. Fikrin habercilikten, söylemin reklâmdan, ortaklığın ise maddî menfaatten kurtarılması zaruridir. Günü kurtarmak, popüler olanın peşinden koşmak ve bağlam kurmamak nicedir teorik faaliyetin istikametini belirlemekte; ideolojik geriliğin bu maddî temeli ise orta sınıfların parti, dernek, vakıf ve odalarda zuhur eden dünyevî ihtiyaçları ile kök bulmaktadır. Düzen, yeni dönem için yeni değerler üretirken, ekonomi dönüşüme uğramaktadır. Dönüşüm, kapitalist barbarlığın muhafaza edilmesine binaen örgütlenmiş; düzeni yıkma iddiası ile yola çıkanlar ise bu dönüşüme örgütlenerek düzenin en azılı aparatları hâline gelmişlerdir. Yankı odalarındaki çığlıkların hiçbir kıymeti yoktur.

İktisadî nesnellik, proletaryayı global ölçekte benzerine tanık olunmayan bir kuşatma altına almıştır. O, gerek sağıyla, gerekse soluyla burnunun ucunun dahi görülemediği bir çembere alınmıştır. Kuşatma, bu çemberin zihinsel anlamda yarılması adına naçizane bir katkı olmanın hedefiyle hazırlanmıştır.

Derde ve öfkeye selâm olsun…