Diyebilirim ki bilinç, tam olarak ifade etmeye çalıştığı daha ‘belirsiz’ bir alanda, kelimelerden söze geçiyor ve Kemal Güler’in şiirlerinin çoğu, benim dilde sahihliğe kavuşturulmuş bir iç devlet olarak adlandırdığım şeyi yapmak istiyor.

‘Sahihlik’ bu dizelerde ‘belirsiz’ bir kelimedir ve şiirin sayfa üzerinde ‘net’ olma etkisini sağlama çabasıdır. Kemal’in durumunda ise, ‘sahihlik’, denemek için göründüğü kadar, sıradan bir şey yapmadan, bir anlam ifade eden, sürekli bir incelikle karşılaşmaktır. ve şiirsel sözdizimi, belirli bir yoğunlukta, anlam ifade etmeyen anlamlılık kavramını ifade etmek için yapılmıştır, çünkü normal dilsel yoldan bunu gerçekleştiremez şair. Çünkü, öyküleri oluşturan yaratıcı şiir, dilin öyküleri somutlaştırmaya yönelik olağan yeteneğini vurgulayarak, bu yeteneği olumlu bir güç haline getirmek yoluyla gerçekleştirilir. Şairin kendisinin çağrışım ürettiği yüklü şiir dili özellikle de romantizmin şiiri olarak iki çeşit ‘bilinç’ gösterir: Kendisiyle ilgili öyküler anlatmak için kelimeleri ‘tanıyan’ ve kelimeleri ‘kullanan’ tür. Bu nedenle, Kemal; sezgisel varlığını ifade etse bile, ancak onu kullanarak, kendisinin farkında olabilir.

Koray Feyiz