Sosyal adalet ile yönetim sistemleri arasında bir ilişki varsayımına dayanan bu çalışma, Diyarbakır örneğinde, çekirdeğini Sivil Toplum Örgütlerinin oluşturduğu örgütlü gruplara dayalı yönetim mekanizmalarının, yurttaşların kent yönetimine katılımına ne ölçüde olanak tanıdığı sorunsallaşmakta ve kentin yoksun ve yoksullarını dışarıda bırakan bu sürecin limitlerini tartışmaktadır.