Kur’an’ın ilahi kaynaklı olduğunun en önemli kanıtı, hem lafız hem de mana cihetiyle benzersizliğini ifade eden icazıdır. Kur’an, bu özelliğiyle vahyin nüzulünden itibaren muarızlarına meydan okumuş (tehaddi) ve dinamik bir mucize vasfını günümüze kadar sürdürmüştür. Kur’an’a yönelik saldırıların modern dönemde yoğunlaştığı bilinmektedir. Bu saldırılar temelde, Kur’an’ın i‘caz yönünü geçersiz kılmayı ve Kur’an’ın muciz bir kelam olduğu inancını zayıflatmayı gaye edinmişlerdir. Bunun için modern dönemdeki tenkitleri de göz önünde bulundurarak Kur’an i‘cazının bütün yönleriyle yeniden dikkatlere sunulması önem taşımaktadır. Bu bağlamda Kur’an i‘cazının tarihsel serencamı, ana hatlarıyla i‘caz yönleri, konuyla alakalı tartışmaların yanı sıra modern dönemin tanınan müfessirlerinden; Elmalılı Muhammed Hamdi Yazır, Mevdüdi, İbn Aşur, Mustafa Merâğî, Şa‘ravi ve Tabatabai’nin tefsirlerinde Kur’an’ın i’cazına yönelik yaklaşımın ayrıntılarıyla ele alınması hedeflenmektedir.