Bir metni anlama esnasında nelerin olup bittiği, okurla metin arasındaki ilişkinin “ne tür bir ilişki” olduğu, okur’un metni anlamaya yöneldiğinde, metnin kendisinden neler bekleyebileceği, okurun kendisini ve metni çevreleyen durum ve koşulları bilmesinin doğru anlama ulaşmada nasıl bir rol oynayabileceği şeklindeki suallere cevap aranıyor. 1994’te makale, 1995’te kitap olarak yayınlanan bu risale, 1998’e değin dört baskı yapmış olmasına rağmen uzun bir süre neşredilememişti. Kur’an’ı anlamanın belli başlı ilkelerini temellendirmeye ve bazı örneklerden hareketle bu ilkelerin Kur’an yorumlarını nasıl etkilediklerini ele alan kitap, Kur’an okurlarının karşılaştıkları sorunları gidermeye ve Kur’an’ı daha iyi anlama idealine katkıda bulunmayı amaçlıyor. Tefsir Usûlü literatürünün, söz konusu suallere yeterli cevabı veremediğini, bu literatürün, sabırlı ve uzun araştırmalar neticesinde ciddi bir muhasebesinin yapılması halinde ancak bir işlev görebileceğini iddia eden kitap Kur’an’ı hak ettiği şekilde anlama ve yorumlama çabalarına destek olacak.