İslam medeniyetini inşâ eden İslamî disiplinlerin beslendiği iki temel kaynak Kur’an ve Sünnet’tir. İslamî ilimler bu iki kaynağın şerhi ve hayata taşınmasından ibarettir. Bu inşâ ve varoluş asr-ı saadetle başlayan ve kıyamete kadar devam edecek bir süreçtir. Bilindiği üzere Kur’an, tarihin belli bir döneminde, insanın somut tarihi ve toplumsal gerçeklerine atıfta bulunan, hayat tarzını değiştirmeye yönelik eleştiri, uyarı ve hakikatin daha başka boyutlarını Arap dilinde anlatan Yüce Allah’ın kelamıdır. O halde Kur’an’ı anlamak, bir dilin imkânları içinde ifade edilen sözü anlamaktır. Bu anlama sürecinin en önemli unsurlarından birisi ise, sözün bağlamı veya siyakıdır. Bu kitap çalışmasında siyakın tefsir/tevil sürecindeki görevini ve işlevini, Şeyhülislam Ebussuûd Efendi’nin İrşadü’l-akli’s-selim isimli tefsirindeki uygulamaları ve arka planı özelinde değerlendirdik.