Hicrî ilk üç asırda (VII-IX. yüzyıl) Suriye, Filistin ve Irak coğrafyasında yaşamış olan Arap-Süryânî Hıristiyan yazarlarına ve onların eserlerindeki Kur’ânî ifadelere yapılan referanslara odaklanan bu çalışma; Kur’ân’ın söz konusu yazarlar tarafından nasıl anlaşıldığını ve yazdıkları eserlerde nasıl ve niçin kullanıldığını ortaya koymayı amaçlamaktadır.

Bu çalışmada, hicrî ilk üç asırda Müslümanlar ile girdiği tartışmalarda ön plana çıkan dokuz Arap Hıristiyan bilgin tespit edilmiştir. İslam’a karşı reddiye literatürünün ilk nüvelerini oluşturan söz konusu Arap-Süryânî Hıristiyanların eserlerinde Kur’ânî ifadeleri, hem İslam’ı ve Kur’ân’ı eleştirmek hem de söz konusu yazarların kendi inançlarını temellendirmek gibi farklı amaçlar doğrultusunda, kullandıkları görülmüştür. Tespit edilen Hıristiyan bilginlerin Yunanca, Süryânîce ve Arapça dillerinde kaleme aldıkları eserlerinde Kur’anî ifadelere yaptıkları atıflardan, Kur’an’dan bir şekilde haberdar oldukları anlaşılmakla beraber, tam olarak Kur’an metnine sadık olmadıkları hatta bazı yerlerde açıkça spekülasyon yaptıkları çalışmanın ortaya koyduğu bulgular arasındadır.

İslam’a karşı reddiye geleneğinin ilk nüvelerini oluşturan dokuz Arap-Süryânî Hıristiyan yazar hakkında, bu şahısları kronolojik sırayla Kur’an ayetlerine yaklaşımları açısından, aralarındaki ilişkileri ve süreklilikleri takip eden bir çalışmanın bu zamana kadar yapılmamış olması elinizdeki kitabı önemli kılan bir diğer husustur.